|
||||||||||||
Ψηλά Τακούνια. Το όνειρο των κοριτσιών να βιαστούν να
μεγαλώσουν για να φορέσουν τις γόβες των μαμάδων τους. Να λικνίζονται
περπατώντας ρυθμικά στα καλντερίμια του νησιού τους, ψηλώνοντας μερικούς
πόντους από τα τακούνια και την περηφάνια που έγιναν πραγματικά θηλυκά. Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι αληθινή και φωτογραφίζει τις συμμαθήτριές μου με τις οποίες μεγάλωσα στην Λευκάδα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Τα πρώτα τακούνια που δοκιμάσαμε ήταν εκείνα των μαμάδων μας, κι ορκιστήκαμε κρυφά πως εμείς για πάντα θα λικνιζόμαστε στις γόβες. Και καρφώσαμε ξύλινα τακούνια στις πλαστικές σαγιονάρες και πηγαινοερχόμασταν στη γειτονιά κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο, προκαλώντας τη μήνη των μεγάλων. Μόνο η Αθηνά αρνιόταν να φορέσει ψηλά τακούνια, γιατί ήταν ψηλή κι ένιωθε άχαρη προσθέτοντας κι άλλο ύψος στη ζωή της. Εκείνη έμεινε πεισματικά προσηλωμένη στα μοκασίνια της, κι ας προσπαθούσαμε να την παρασύρουμε στη ματαιότητα της ψηλοτάκουνης γόβας. Η ζωή μας σκόρπισε στα διάφορα σημεία του ορίζοντα, αλλά εμείς σμίγαμε πιστά τα καλοκαίρια και τους χειμώνες στο νησί, καταθέτοντας της αφοσίωσή μας η μία στην άλλη, μα πιότερο τις χίλιες δύο καταστάσεις που μας άλλαξαν και μας έστειλαν σε άλλους δρόμους, διαφορετικούς από εκείνους που είχαμε ονειρευτεί. Γιατί η γυνακεία φιλία πρέπει να τιμηθεί ως το αποκορύφωνα της γυναικείας υπόστασης. http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_95&products_id=18306 |
www.biblioasi.gr
biblioasi.gr
Σελίδες
Digital Clock
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013
Ψηλά τακούνια για πάντα
Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013
Συνειρμοί, μαρτυρίες, μυθιστορίες
|
||||||||||||
Τα κείμενα του βιβλίου αυτού, τα περισσότερα αυτοβιογραφικά,
είναι συνειρμικά. Το καθένα έφερνε στη μνήμη μου, την ώρα της γραφής,
κύματα αναμνήσεων, βιωμάτων και συναισθημάτων, συνδέοντας έτσι το σήμερα
με το παρελθόν· όχι μόνο το δικό μου παρελθόν - όχι μόνο της
οικογένειάς μου, αλλά και του τόπου μας. Έτσι, συνειρμικά, παραπέμπω
συνεχώς από τη "μικρή" στη «μεγάλη» Ιστορία των τελευταίων διακοσίων
χρόνων. Η αφήγηση πηγαινοέρχεται σε μια οικογενειακή ιστορία πέντε
γενεών - από την πλευρά του πατέρα και της μάνας μου. Και ιχνηλατεί τους
δρόμους που ο κάθε κλάδος ακολούθησε από την ύπαιθρο της Μάνης και της
Κρήτης στις πόλεις και στην πρω τεύουσα, από τα κτήματα, από το εμπόριο,
από τη δημόσια υπηρεσία, στον πλούτο ή στη φτώχεια. Οι πορείες αυτές
σκορπίζουν τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας σε όλες τις κοινωνικές
τάξεις - αγροτική, εργατική, μικροαστική, αστική. Και ανάλογα με την
κοινωνική τάξη και το επάγγελμα, ορισμένα από τα μέλη της οδηγούνται στα
αξιώματα, στην πολιτική, στην εξουσία. Άλλα μένουν στην αφάνεια - και
δεν είναι τα λιγότερο ενδιαφέροντα. Άνοιξη 1944. Λαμπρό μεσημεριανό φως, ησυχία απόλυτη, διάχυτο το άρωμα από τις νεραντζιές. Γωνία Ξενοκράτους και Λουκιανού, εκεί όπου αρχίζουν να κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια, όρθιο το παλικαράκι βγάζει το χωνί κι αρχίζει τα συνθήματα: "Ο Πόλεμος τελειώνει, τελειώνουν και οι Γερμανοί, ζήτω η ελευθερία, ζήτω το ΕΑΜ!" Αρπάζω το ξύλινο τουφεκάκι με τη γυαλιστερή μετάλλινη κάννη, τρέχω στο παράθυρο, σκαρφαλώνω στην καρέκλα για ν ακούω καλύτερα και να τον βλέπω, να μη χάσω καμιά από τις λέξεις που δεν καταλαβαίνω. Και ξάφνου ακούω τον ήχο της μοτοσικλέτας που έρχεται. Το παλικαράκι δεν την ακούει, το χωνί σκεπάζει τον ήχο. Τώρα τη βλέπω, τρίκυκλη, έρχεται μουγκρίζοντας από τη Σπευσίππου, γνώριμη η μισητή φιγούρα, ο οδηγός με το κράνος και το όπλο φορεμένο σταυρωτά με την κάννη να ξεπροβάλλει από τον ώμο του, στο καλάθι καθιστός ο άλλος, να κρατάει το πολυβόλο μπροστά στο στήθος του. Το φρένο στριγκλίζει, στροφή επιτόπου, πηδάει ο άλλος και στρέφει το πολυβόλο στα σκαλοπάτια, βγάζω κι εγώ τη γυαλιστερή κάννη από το παράθυρο και τον σημαδεύω, ανοίγει η μάνα μου την πόρτα, πέφτει επάνω μου με πνιγμένη τη φωνή και με σωριάζει στο πάτωμα ενώ κροταλίζει το αυτόματο, το σώμα της να με σκεπάζει. Αργήσαμε πολύ να μιλήσουμε για το παλικάρι. Παιδί κι αυτός ήταν, ξανθομπάμπουρας σαν εμένα, μόνο κάτι λίγα χρόνια πιο μεγάλος. Για αγορά του βιβλίου πατήστε εδώ..http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_95&products_id=184666 |
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
Πολυτεχνείο ’73, το ρεπορτάζ του CBS που εμείς δεν είδαμε
Πολυτεχνείο ’73, το ρεπορτάζ του CBS που εμείς δεν είδαμε.
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2013/11/73-cbs.html#ixzz2knCJC5nQ
Ελλάδα 1967- 1974
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Το καλύτερο, διαρκές μάθημα, για τον φασισμό και τις μεθόδους του δεν μπορεί να μην είναι η υπόθεση της δικιάς μας χούντας.
Σαράντα χρόνια από τότε παραμένουν ολοζώντανοι μάρτυρες οι ασπρόμαυρες πουσαρισμένες εικόνες. Τα καρέ από τα ενσταντανέ των λιγοστών φωτογράφων, όπως του Τέλη Σαρρηκώστα και το μοναδικό 35″ κινηματογραφικό φίλμ, του μακαρίτη πια, Ολλανδού δημοσιογράφου Άλμπερτ Κουράντ, τραβηγμένο από το ξενοδοχείο “Ακροπόλ”.
Δεν ήταν όμως η μοναδική κάμερα που έκανε εγγραφή.
Στην απέναντι γωνία από το Πολυτεχνείο, ένα κινηματογραφικό συνεργείο κατέγραφε καρέ-καρέ όλη...
τη δραματική νύχτα, μα και τις δραματικές εξελίξεις όλων των επόμενων ωρών.
“Κάποια στιγμή είδαμε άντρες με πολιτικά να πετούν σαν βροχή τα δακρυγόνα μέσα στο πολυτεχνείο… ακούγαμε συνεχώς και τις ριπές των όπλων…αργότερα ακούσαμε, νιώσαμε τις ερπύστριες από τα τάνκ, είναι τρομακτικό να ακούς πάνω στην άσφαλτο το τρέκλισμα των αρμάτων. Εκείνη τη στιγμή σήκωσα την κάμερα με κίνδυνο μάλιστα να καρφωθώ και το καρέ ήταν γεμάτο, πνιγμένο από τα τάνκς που ρόλαραν και κατέβαιναν…”
Συνήθως οι εικονολήπτες επικαίρων δεν μιλούν, αντίθετα το μάτι γίνεται ένα με το οφθαλμοσκόπιο, μετατρέπουν τη κάμερα σε φωνή ή το όπλο, έχουν την αδιάψευστη κινούμενη εικόνα που κατέγραψαν, αιώνιο μάρτυρα, να αποδεικνύει την παρουσία τους στις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας.
Κάπως έτσι κι ο εικονολήπτης επικαίρων Πωλ Βιττωρούλης, αν και παρών τη βραδιά του πολυτεχνείου, ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε ανοιχτεί για τα δραματικά ιστορικά γεγονότα.
Εργαζόμενος από το 1970 για το Αμερικάνικο δίκτυο CBS, κατέγραφε στην κινηματογραφική του μηχανή τις ιστορικές στιγμές της “αρρωστημένης” και χωμένης στο “γύψο” Ελλάδας.
Οι Αμερικάνοι ζητούσαν, διψούσαν για εικόνες από την Ελλάδα.
Όλες τις εποχές στην τηλεόραση “πουλάει” η εικόνα από τις δικτατορίες, τις καταστροφές, πάνω από όλα όμως οι πόλεμοι και οι καπνισμένες στρατιωτικές στολές είναι το κυρίως “μενού”. Ειδικά στους δικτάτορες είχαν πάντα μια αδυναμία.
Με ειλικρίνεια και μακριά από κάθε είδους εμμονές, ο Πωλ κάνει τη ματιά του λόγο, αλλά ποτέ δεν ξεχνά ότι ένας οπερατέρ καταγράφει την εικόνα από την χωροχρονική του θέση, έτσι δεν αμφισβητεί, έρχεται απλά να προσθέσει ένα ακόμη παζλ, στο τσακισμένο παρελθόν μας.
Δύο μέρες πίσω
“Ήταν 15 Νοέμβρη όταν συνέλλαβαν τον ρεπόρτερ μου (μακαρίτης σήμερα), ο Ντίμ Βρέλλης ίσα που πρόλαβε και έκρυψε την κασέτα του μαγνητοφώνου του στη κάλτσα του, έτσι την έσωσε. Τον μετέφεραν στα κεντρικά της ασφάλειας. Εγώ πήγα γραμμή στην προεδρία που είμασταν διαπιστευμένοι, μήπως καταφέρω να τον βγάλω. Τελικά τα κατάφερα, όταν βγήκε σοκαρισμένος περιέγραφε τα ουρλιαχτά από τα βασανιστήρια στα διπλανά κελιά, και σκεφτόταν τρομαγμένος πως πλησίαζε η δικιά του ώρα. Για εκείνον η εμπειρία έγινε μόνο το ρεπορτάζ, που έστειλε εκείνη τη μέρα στην Αμερική. Όμως βλέπαμε ότι η κατάσταση αγριεύει έτσι τριγυρνούσα στο Πολυτεχνείο και αναζητούσα μια γωνιά σε ένα μπαλκόνι, κάπου να κρυφτούμε και να καταγράψουμε στην κάμερα τις εξελίξεις.”
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2013/11/73-cbs.html#ixzz2knCCYB22
Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013
Άκου ανθρωπάκο
|
|||||||||||||
… Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα. Είναι καιρός πια οι άνθρωποι ν
αρχίσουν να γίνονται σκληροί, όπου χρειάζεται σκληρότητα, στη μάχη για
την προστασία τους και την ελεύθερη ανάπτυξή τους. Κάνοντας αυτό, δεν θα
χάσουν την ευγένειά τους αν παραμείνουν πιστοί στην αλήθεια. Υπάρχει
ελπίδα στο γεγονός ότι, μεταξύ εκατομμυρίων εργατικών και ευπρεπών
ατόμων, υπάρχουν πάντα μόνο λίγοι βαριά άρρωστοι που προξενούν
δολοφονικές βλάβες, διεγείροντας τα ζοφερά κι επικίνδυνα ένστικτα του
"θωρακισμένου" ανθρώπου των μαζών, οδηγώντας τον στο οργανωμένο πολιτικό
έγκλημα. Υπάρχει μόνο ένα αντίδοτο για τα μικρόβια της συγκινησιακής
πανούκλας που καταλαμβάνει το άτομο της μάζας: το ίδιο του το συναίσθημα
ζωής. Η ζωή δεν αποζητά τη δύναμη αλλά τη δίκαιη χρήση της μέσα στην
κοινωνία. Στηρίζεται στις τρεις κολώνες, του έρωτα, της εργασίας και της
γνώσης… Για αγορά του βιβλίου πατήστε εδώ..http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=83939 Για αγορά του βιβλίου πατήστε εδώ...http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=143982 |
Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013
Πλανόδιοι θεριστές
|
||||||||||||
Μόνη, άνεργη κι έγκυος στον πέμπτο μήνα, η Ελένη εγκαταλείπει
την πρωτεύουσα και περιφέρει την απόγνωσή της σ’ έναν τόπο παρακμής και
λήθης, με ωραία φύση και ρημαγμένα χωριά. Συναντά τους Πλανόδιους
Θεριστές, ενώνεται μαζί τους, αλλά σύντομα τους αφήνει επειδή η
εγκυμοσύνη της την εμποδίζει. Συμπτώσεις κι ανεξήγητα συμβάντα την
υποχρεώνουν να συγκατοικήσει μ’ έναν εκκεντρικό ομοφυλόφιλο, έναν παλαιό
αγωνιστή μεταλλωρύχο, μια γυναίκα έτοιμη να κάνει φόνο κι ένα
ουρανοκατέβατο παιδάκι. Είναι μια δύσκολη συμβίωση που τους εξωθεί στα
όριά τους ή και πέρα απ’ αυτά, καθώς η ώρα της γέννας πλησιάζει. Πώς θα
βγουν από αυτή τη συνύπαρξη; Ποιος είναι ο προορισμός τους και ποιος τον
καθορίζει; Ισχύει ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγαπηθούν με κάθε
τρόπο ή κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο; Ένα ταξίδι στο σκοτάδι αλλά και στο φως των καιρών μας. Μια περιπλάνηση που αφορά όλους μας. Για αγορά του βιβλίου πατήστε εδώ...http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_95&products_id=184574 |
Τηγανίζουν πατάτες στον Άρη;
|
||||||||||||
Η Ανδρομέδα, που τη φωνάζουν Ανδριανή, κάνει τις καλύτερες
τηγανητές πατάτες στον κόσμο. Αυτή η Ελληνίδα νοικοκυρά της «διπλανής
πόρτας» θα γίνει διάσημη, όχι για την κουζίνα της, αλλά γιατί θα
ταξιδέψει μαζί με άλλους πέντε «διαστημικούς τουρίστες» απ’ όλες τις
ηπείρους στον Άρη, με την «Κιβωτό», το υπερσύγχρονο λεωφορείο της ΝΑΣΑ. Το εισιτήριο είναι δώρο από το θείο της, που τη μεγάλωσε με ιστορίες για τ’ αστέρια και τη Μικρή Άρκτο, τα Σουπερνόβα και τις μαύρες τρύπες, τον Κοπέρνικο και τον Ιούλιο Βερν, τον Άρμστρονγκ και τον Γκαγκάριν. Τι την έκανε να τολμήσει; Τι είδε εκεί ψηλά; Πώς σ’ αυτή την περιπέτεια θα γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και τον πραγματικό εαυτό της; Μια ιστορία για τις μεγάλες αποφάσεις, το φόβο, την αγάπη, τη μοίρα, το άγνωστο και το ταξίδι στο αύριο, που είναι το σήμερα. Ή μήπως το χθες; Για αγορά του βιβλίου πατήστε εδώ...http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_95&products_id=184596 |
Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013
Thessalia Times: "Ο Μύλος των Ξωτικών": H βράβευση του «Διαγωνισμού...
Thessalia Times: "Ο Μύλος των Ξωτικών": H βράβευση του «Διαγωνισμού...: Έφτασε επιτέλους η ώρα, για δεκάδες συγγραφείς, να μάθουν τα αποτελέσματα του «Διαγωνισμού Παραμυθιού 2012 – 2013», στον οποίο συμμετείχ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)