![]() | |||
21 Μαρτίου Ημέρα ποίησης..... |
Ποίηση (για μένα) είναι
η παλάμη της έγνοιας που στεγάζει τον άνθρωπο
γι’ αυτό δε μπορεί να έχει ΜΕΡΑ αλλά μόνο ΨΥΧΗ...
______________________________________________
Στους αληθινούς ποιητές...
Χειρονομίες μιας άλλης Εκάτης
η εξουσία που κινεί τα νήματα του λόγου μου
ξέρει να φρονεί το αναπόφευγο όπως το φως
την παντοκρατορία της σελήνης στις ψυχές.
Λόγια μονάχα όπως τρία δελφίνια που ακολουθούνται
παίζοντας στον αφρό όσα ένιωσαν βαθιά και τρόμαξαν
πάνω στο κύμα αφήνοντας σβέλτες παρουσίες φωνές
μιας μνήμης ραμμένης στα μέτρα του μέλλοντος ακόμα
παραπάνω απ’ το παιχνίδι της ζωής και του θανάτου.
Ο άνθρωπος μια πλασματική εικόνα της έννοιας
δεν ξέρει τις πράξεις μόνο τις χειρονομίες της οδύνης
ενός επαναλαμβανόμενου τοκετού χωρίς γέννες
μέσα στα τιμαλφή και τα σπουδαία της απώλειας τους.
Βαθιά νύχτα άκουγα την περπατησιά των άστρων
στη σκοτεινή βεράντα που τα καλοκαίρια κολυμπούσα
ως τα μακρινά νησιά του ορίζοντα στα μάτια σου μέσα
τον αδέκαστο χορό των χεριών μου να εμποτίσω ίριδα
να γεννήσει η ψυχή μου απέραντους ουρανούς στοργής.
Χείλια φορείς της αγάπης μου γλαρά πουλιά του παιδιού
που άνοιξαν φτερά απ’ τη στενή τους φυλακή να φύγουν
όπως ο δραπέτης της εγκατάλειψης που θέλει ξανά ζωή
να μοιραστεί το ψωμί και το τραγούδι με αλλωνών χείλη
να γίνει το κορμί πλούσιο καράβι στο ανοιχτό πέλαγος.
Φωνές του μόχθου στο ανηφόρισμα της πλατιάς αγκαλιάς
αγγίζοντας με δέος τις πληγές στα στήθια των ανθρώπων!
21-3-2014
η παλάμη της έγνοιας που στεγάζει τον άνθρωπο
γι’ αυτό δε μπορεί να έχει ΜΕΡΑ αλλά μόνο ΨΥΧΗ...
______________________________________________
Στους αληθινούς ποιητές...
Χειρονομίες μιας άλλης Εκάτης
η εξουσία που κινεί τα νήματα του λόγου μου
ξέρει να φρονεί το αναπόφευγο όπως το φως
την παντοκρατορία της σελήνης στις ψυχές.
Λόγια μονάχα όπως τρία δελφίνια που ακολουθούνται
παίζοντας στον αφρό όσα ένιωσαν βαθιά και τρόμαξαν
πάνω στο κύμα αφήνοντας σβέλτες παρουσίες φωνές
μιας μνήμης ραμμένης στα μέτρα του μέλλοντος ακόμα
παραπάνω απ’ το παιχνίδι της ζωής και του θανάτου.
Ο άνθρωπος μια πλασματική εικόνα της έννοιας
δεν ξέρει τις πράξεις μόνο τις χειρονομίες της οδύνης
ενός επαναλαμβανόμενου τοκετού χωρίς γέννες
μέσα στα τιμαλφή και τα σπουδαία της απώλειας τους.
Βαθιά νύχτα άκουγα την περπατησιά των άστρων
στη σκοτεινή βεράντα που τα καλοκαίρια κολυμπούσα
ως τα μακρινά νησιά του ορίζοντα στα μάτια σου μέσα
τον αδέκαστο χορό των χεριών μου να εμποτίσω ίριδα
να γεννήσει η ψυχή μου απέραντους ουρανούς στοργής.
Χείλια φορείς της αγάπης μου γλαρά πουλιά του παιδιού
που άνοιξαν φτερά απ’ τη στενή τους φυλακή να φύγουν
όπως ο δραπέτης της εγκατάλειψης που θέλει ξανά ζωή
να μοιραστεί το ψωμί και το τραγούδι με αλλωνών χείλη
να γίνει το κορμί πλούσιο καράβι στο ανοιχτό πέλαγος.
Φωνές του μόχθου στο ανηφόρισμα της πλατιάς αγκαλιάς
αγγίζοντας με δέος τις πληγές στα στήθια των ανθρώπων!
21-3-2014
Τα λόγια και τα χρόνια
1963-2013- Τα τραγούδια
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184747
Τραγουδάω όπως τραγουδάει το ποτάμι
Μελοποιημένοι στίχοι
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184919
Άπολις
Ποιητική συλλογή
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184925
Ενδόγραμμα
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=169157
1963-2013- Τα τραγούδια
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184747
Τραγουδάω όπως τραγουδάει το ποτάμι
Μελοποιημένοι στίχοι
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184919
Άπολις
Ποιητική συλλογή
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?cPath=137_70&products_id=184925
Ενδόγραμμα
http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=169157
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου