Το δεύτερο βιβλίο του Νίκου Γρηγοριάδη (ύστερα από τον Ιδιοκτήτη του Lido, 2008) αποτελεί την εντυπωσιακή επιστροφή ενός συγγραφέα, πού με την «ήρεμη» γραφή του κατορθώνει να αποτυπώσει στο χαρτί, εξαιρετικής έντασης συναισθήματα και συμβάντα.
Στην Αθήνα της νέας χιλιετίας ξετυλίγεται μια νουάρ ιστορία, όπου πατέρας και γιός θα πάρουν από τη μοίρα την «άδεια» για να τραβήξουν δύο δρόμους ξεχωριστούς αλλά διόλου παράλληλους. Τη συνάντηση που θα προκόψει δεν θα την έχει επιδιώξει κανείς – την ίδια στιγμή όμως, η σύγκρουση θα συμπαρασύρει και άλλες ψυχής και θα τις φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τις δικές τους αλήθειες. Ο Γρηγοριάδης πατά σε σημερινά θέματα, όπως αυτό της «τρομοκρατίας» ή της «πολιτικής χρεωκοπίας» – δεν τα αναμασά όμως στο πλαίσιο μιας τετριμμένης επί τέτοιας θεματολογίας αφήγησης, μα κατορθώνει να τα χειριστεί ως υλικά για να μας δείξει πώς συντίθεται μια σύγχρονη Τραγωδία: τούτο είναι το πολύτιμο συστατικό αυτής της μυθιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου