Το τίμημα της ανισότητας Πώς η διχασμένη κοινωνία του σήμερα θέτει σε κίνδυνο το μέλλον όλων μας Συγγραφέας: Stiglitz Joseph Εκδότης: Παπαδόπουλος Μετάφραση: Ρούσσος, Νίκος Αριθμός Σελίδων: 496 Έτος Έκδοσης: 11-2012 Τιμή biblioasi.gr: 17,99€

Στο νέο του βιβλίο, ο νομπελίστας J.E. Stiglitz αναλύει την καταστροφική επίδραση της ανισότητας στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, της δικαιοσύνης, αλλά και της ίδιας της οικονομίας, και εξετάζει πώς συγκεκριμένες νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές, μαζί με την παγκοσμιοποίηση, συνέβαλαν στη διόγκωσή της. Η ανισότητα των εισοδημάτων στον δυτικό κόσμο έχει γιγαντωθεί. Το 1% του πληθυσμού απολάμβανε το 65% της αύξησης των εισοδημάτων. Το ΑΕΠ των χωρών αυξανόταν, την ίδια ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι έβλεπαν τα εισοδήματά τους σταθερά ή να μειώνονται. Μια τέτοια ανισότητα, όμως, δεν είναι προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη. Με τη χαρακτηριστική του ικανότητα εμβάθυνσης ο συγγραφέας διαγιγνώσκει το πρόβλημα με σαφήνεια, ενώ προσφέρει ένα πραγματοποιήσιμο όραμα για ένα πιο πλούσιο και ταυτόχρονα πιο δίκαιο μέλλον. Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην Ιστορία όπου φαίνεται πως οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξεσηκώνονται, για να πουν ότι κάτι δεν πάει καλά, για να ζητήσουν αλλαγές. Αυτό συνέβη τα ταραχώδη έτη 1848 και 1968. Καθεμία απ’ αυτές τις ταραγμένες χρονιές σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας εποχής. Το έτος 2011 ίσως αποδειχτεί μία ακόμη στιγμή σαν κι εκείνες. Μια νεανική εξέγερση που ξεκίνησε από την Τυνησία, μια μικρή χώρα στα παράλια της Βόρειας Αφρικής, εξαπλώθηκε στην κοντινή Αίγυπτο, κι έπειτα σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Σε κάποιες περιπτώσεις η σπίθα του ξεσηκωμού φάνηκε προς στιγμήν να κατασβήνεται. Σε άλλες, ωστόσο, μικρές εξεγέρσεις επέσπευσαν κατακλυσμιαίες κοινωνικές αλλαγές, ανατρέποντας εδραιωμένους δικτάτορες, όπως ο Χόσνι Μουμπάρακ της Αιγύπτου και ο Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης. Σύντομα, ο κόσμος στην Ισπανία και την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο, είχε τους δικούς του λόγους να βγει στους δρόμους. Σε όλη τη διάρκεια του 2011 αποδεχόμουν μετά χαράς προσκλήσεις για να μεταβώ στην Αίγυπτο, την Ισπανία και την Τυνησία, και συναντήθηκα με διαδηλωτές στο πάρκο Μπουέν Ρετίρο της Μαδρίτης, στο πάρκο Ζουκότι της Νέας Υόρκης, και στο Κάιρο, όπου μίλησα με νεαρούς, άντρες και γυναίκες, που είχαν βρεθεί στην πλατεία Ταχρίρ. Από την εισαγωγή του βιβλίου Καθώς μιλούσαμε, κατάλαβα ότι ενώ οι αιτίες δυσαρέσκειας ποικίλλαν από χώρα σε χώρα, και, πιο συγκεκριμένα, ότι οι αιτίες πολιτικής δυσαρέσκειας στη Μέση Ανατολή διέφεραν πολύ από εκείνες στη Δύση, υπήρχαν κάποια κοινά μοτίβα. Όλοι συμφωνούσαν ότι το οικονομικό και πολιτικό σύστημα είχε αποτύχει από πολλές απόψεις και ότι αμφότερα ήταν κατά βάση άδικα.