Κι όμως ανθίζει...

Συγγραφέας: Λία Μεγάλου - Σεφεριάδη

Εκδότης: Μεταίχμιο

Αριθμός Σελίδων: 384

Έτος Έκδοσης: 04-2011 Οι άνεµοι των βαλκανικών πολέµων ξεριζώνουν µια ελληνική οικογένεια από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Οι επιζήσαντες βρίσκουν καταφύγιο στην απελευθερωµένη Μακεδονία. Στην κοσµοπολίτικη Καβάλα, την τότε «πόλη των δολαρίων», ιδρύουν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήµατα του ελλαδικού χώρου την εποχή της δόξας των καπνών. Εκεί γεννιέται η Ηλέκτρα µε το γονίδιο της γενναιοδωρίας. Εκεί µεγαλώνει σαν πριγκιπέσα. Και ξαφνικά νέος πόλεµος, ελληνοϊταλικός, βουλγαρική κατοχή και νέα φυγή της οικογένειας στη γερµανοκρατούµενη Θεσσαλονίκη. Καινούργιο ξεκίνηµα απ το ναδίρ, καινούργια προκοπή. Ένας έρωτας που δοκιµάζεται από τη δίνη του πολέµου. Μια ακριβοπληρωµένη ευτυχία. Τα όνειρα και οι προσδοκίες που σαρώνει ο εµφύλιος. Το πένθος της Ελλάδας, το πένθος της Ηλέκτρας. Κι έπειτα πάλι αγώνας, πάλι δηµιουργία, πάλι προκοπή. Η µαχητική Ηλέκτρα στήνει στην Αθήνα µια ζηλευτή επιχείρηση, ώσπου κάποτε έρχεται η ώρα να καταστραφεί κι αυτή. Όχι από πόλεµο ετούτη τη φορά, αλλά από την πιο µεγάλη προδοσία. Η Ηλέκτρα της γενναιοδωρίας, η µεγαλωµένη στα πούπουλα, περπατάει ξυπόλυτη στ αγκάθια, αλλά µε το κεφάλι πάντα ψηλά. Σήµερα, στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, στέκεται όρθια, µε την ίδια πάντα γενναιοδωρία, µε το ίδιο χαµόγελο καληµέρας. Αρκείται στην όποια καλοσύνη των ανθρώπων, στην ευγνωµοσύνη των ζώων, στην ευωδιά της γαζίας της, στο αεράκι που δροσίζει το βράδυ µιας αποπνικτικής µέρας. Έφυγαν τα νιάτα της, έχασε το βιος της, ναι, ωστόσο ξέρει όσο λίγοι να χαίρεται ό,τι καλό φέρνει η µέρα, γιατί το βιος της είναι ο εαυτός της. Zωντανό κοµµάτι της νεότερης Ιστορίας µας, µαρτυράει για όλα τα ιστορικά γεγονότα που σηµάδεψαν τη ζωή της καθώς και την πατρίδα µας, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει µε χιούµορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο τη δύσβατη σηµερινή πραγµατικότητα. Με τον τρόπο αυτό συµβάλλει στη νεοελληνική µας αυτογνωσία, αφήνοντάς µας µια θετική επίγευση παρ’ όλα αυτά.